Bloedstollend. Ik ben erg voor meer sperwers in het bos, die horen erbij, en ze geven ook wel een extra dimensie aan het werk. Ringetjes zoeken in braakballen. En terwijl ik naar nestkast 884 loop om even te kijken hoeveel eieren er liggen, piept de vrouw bij mijn nadering naar buiten. Alsof de sperwerman daarop heeft zitten wachten: die komt als een duveltje uit een doosje uit een boomkruin naar beneden gevallen, en zet de achtervolging in. Vlak boven mijn hoofd schiet het door de takken. Ben ik schuldig, en wil ik zo één van mijn schaarse vliegenvangernesten in dit plot kwijtraken? Nee dus. Ik roep en klap in mijn handen. Ik weet niet of het effect heeft; de sperwer staakt niet direct de aanval, maar uiteindelijk ontsnapt de vliegenvanger. Ik voel me nogal dubbel over mijn reactie. Eigenlijk wil ik helemaal niet ingrijpen en moet die sperwer gewoon zijn prooi pakken.

Goed beschouwd is het puur eigen belang dat ik die vliegenvangervrouw redde. Zolang ik niet weet wie die vrouw is, kan je het kapitaalvernietiging noemen als ze wordt opgegeten. Al die waarnemingsuren om die aankomstdatum vast te stellen betalen zich dan niet uit in een levensgeschiedenis van een individu. Cru gezegd mag die sperwer haar hebben als ik zometeen weet welk nummer er op haar ring staat.

Zouden sperwers eigenlijk leren dat er in of rond die nestkasten meer te halen is dan op andere plekken in het bos? Zullen ze echt zitten te wachten bij nestkasten waar ze een mees of vliegenvanger naar binnen hebben zien gaan? Ik heb daar nooit zo bij stil gestaan. Natuurlijk wel bij de boommarters die nestkasten leeghalen, en ook de enkele grote bonte specht die heeft geleerd dat met een paar rake klappen er een gat ontstaat waardoor je lekkere eieren of kleine jonge vogeltjes naar buiten kan hengelen. Maar dat gaat dan direct om iets uit die kast te halen, terwijl het voor een sperwer nog een stukje complexer lijkt. Die moet namelijk gaan zitten wachten, en hoe lang wil je dat als sperwer doen? Moeilijk om te onderzoeken met maar zo weinig sperwers in het bos. Maar het zou leuk zijn een sperwer met een zender uit te rusten, zodat je kan achterhalen of ze inderdaad vaker bij nestkasten zitten te wachten.

Toeval of niet, in dit plot met die sperwer ben ik nu al twee bekende mannen kwijtgeraakt. Of dat is te positief gesteld: ik kende de mannen helaas niet. Door alle waarnemingen wist ik wanneer ze aankwamen, ik wist hoe ze er uitzagen en dat de ene links een rode ring droeg, en de ander rechts een oranje ring. Beide individuen waarvan we een deel van hun leven kenden, maar we kunnen de waarnemingen van dit jaar niet verknopen met dat eerdere verhaal omdat we de ringnummers niet hebben kunnen aflezen. Dat is jammer, en ook precies de reden dat ik in mijn handen klapte om die vliegenvangervrouw niet ook in een sperwermaag te laten belanden.

Het kan met die sperwer trouwens snel zijn afgelopen. Vandaag vond student Bram een geplukte sperwer iets verderop. Mogelijk gepakt door een havik. Mogelijk de vrouw die net zou gaan broeden. Mogelijk dus minder slachtoffers onder de vliegenvangers. De één zijn dood…. Ach, ik had die sperwer er graag bij gehad. Liefst als onderdeel van het grote verhaal over hoe verschillende delen van de natuur in elkaar grijpen. Maar ook dat kan nog komen.