Echt blij word ik niet van dit weer. De vliegenvangers evenmin. Dit was vast niet waar ze op hoopten toen ze vanuit Afrika vertrokken. We zien ze nu vaak als kolibries (of beter nog: goudhanen) in de berken naar kleine prooitjes snappen. Of ze scharrelen laag bij de grond wat bij elkaar. Vast mieren of spinnetjes. Het is zeker geen vetpot.

Vogeltrek vinden we vooral bijzonder omdat die vogels over duizenden kilometers de weg weer naar huis kunnen vinden. Maar net zo wonderbaarlijk is dat ze dit op het juiste moment in het jaar doen. Te vroeg is slecht, maar te laat ook. Informatie over hoe de omstandigheden op het broedgebied zijn is niet voorhanden in Afrika. Daarom gaat het soms ook mis, en komen de vogels te laat, of juist te vroeg aan. Dit jaar hebben ze er vast spijt van dat ze niet wat later zijn vertrokken. De vraag is of we dat ook kunnen laten zien. Het wreekt zich nu dat we de vliegenvangers niet met echt unieke kleurringcombinaties hebben uitgerust. Dan hadden we misschien onomstotelijk kunnen laten zien dat vroeg-aankomende individuen verdwijnen. Maar zelfs als dat zo is, dan weten we nog niet wat ze hebben gedaan.

Als ze balen van de kou, dan kunnen ze natuurlijk ook weer een stuk zuidwaarts vliegen. Onderzoekers lieten ooit met vliegenvangers in gevangenschap zien dat die in het voorjaar naar het noorden willen vliegen. Niet verwonderlijk, maar wanneer ze de temperatuur lieten zakken in de kooien, wilden de vliegenvangers opeens weer naar het zuiden. Even ontsnappen aan de kou, en dan weer opnieuw beginnen. Wel met het risico dat je geen nestkast meer kunt krijgen bij terugkomst. Ik denk dat de meeste vliegenvangers dat risico niet willen lopen, en daarom de kou maar uitzitten. Wachtend op betere tijden, net als wij.