Het voorjaar ging de afgelopen anderhalve week weer even in de vijfde versnelling. Het lijkt wat hollen en stilstaan dit jaar, met dat heel vroege begin eind maart/begin april, de periode halverwege april dat het eigenlijk stil leek te staan, en vervolgens was het opeens even zomer. Eén van de zaken waaraan ik de progressie van het voorjaar afmeet zijn de rupsenkeutels. Ik beschreef dit al in de blog van 13 mei dit jaar 13 Mei 2024: Het regent keutels. Nou die keutelregen is niet meer, en in de netten is de hoeveelheid keutels dus drastisch gedaald. Ik vind er overigens wel veel vlinderpopjes in, en ik vermoed dat die van eikenbladrollers zijn. Dat wijst er dus ook op dat de grote hoeveelheid rupsen nu echt voorbij is. Als ik een inschatting zou moeten maken, dan hebben we de piek rond de 10-12 mei gehad. Voor wat het waard is nu, maar als ik die keutelmonsters heb uitgezocht dan weten we dat opeens zeker. 10 mei zou een week eerder zijn dan het gemiddelde van de afgelopen 17 jaar.
De vraag is wat al die vogels dan eten, wanneer de rupsen schaars worden? Gelukkig meten we dat ook. Met een camera in de nestkast en een lichtsluisje die de camera een foto laat maken, kunnen we heel precies meekijken wat voor prooien die nestkastbewoners aan hun jongen brengen.
Camerakast met camera op een koolmezennestkast.
Ik vind dit altijd smullen, want heel veel dichterbij de ecologie van zo’n vogel kan je niet komen. Je ziet iedere prooi waarmee ze hun jongen komen voeren, en kan zelfs meten hoe groot die prooien zijn. Ik maak die beelden ieder jaar van een deel van de vliegenvangers, en het is altijd weer verrassend wat ze gaan eten als de rupsen min of meer op zijn. Soms zijn dat dazen, vaak kevers, maar het kunnen ook de vlindertjes van de eikenbladrollers zijn. Mijn voorspelling is dat die over een dag of tien een belangrijk deel van het menu gaan vormen.
Maar nu nog even de mezen. Ik maak die beelden nu vooral voor een studentenproject, want de studenten zijn geinteresseerd in hoe kool- en pimpelmezen verschillen in dieet. Vandaag beelden gemaakt van een kool- en pimpelmeesnest die maar een meter of 50 uit elkaar lagen. Ik heb die foto’s al even vluchtig bekeken, en kan zo snel niet veel verschil zien. Het zijn nu vooral nog rupsen, heel veel rupsen, en ook al die verpopte rupsen. Dus waar die keutelnetten laten zien dat we over de piek heen zijn, lukt het die mezen nog goed om veel rupsen te vinden.
Die pimpel die met dat blaadje komt is overigens niet direct vegetatiër geworden. Pimpels slepen wel vaker groene blaadjes hun nest binnen. Er is een idee dat dit mogelijk helpt bij het onderdrukken van parasieten in het nest, maar volgens mij is het bewijs daarvoor nog niet echt heel erg sterk. Maar het levert mooie plaatjes op.