Arme vliegenvangers. Hebben ze zo’n 5000 kilometer getrotseerd, en dan komen ze aan in dit miezerweer. Ik vraag me af of zij dan spijt hebben om hier al zo vroeg aan te komen. Maar er ligt gelukkig geen sneeuw, het is niet koud, en er is vast voldoende te eten voor ze. Dat is trouwens gemakkelijker gezegd dan gemeten, want het is niet eenvoudig om goed in te schatten wat die vliegenvangers in deze tijd van het jaar nodig hebben om rond te komen. Tegenwoordig weten we dat ze vrij veel mieren, bladluizen en spinnen eten in deze periode, maar dat zal ook van het jaar afhangen. Om de beschikbaarheid van al die prooien te meten is helemaal een ingewikkeld karwei.

Vandaag lang door de regen door het bos gelopen, maar vliegenvangers heb ik niet gezien. Er zijn er vast nog maar weinig, maar helemaal zeker weten doe je dat nooit. Het zal morgen of overmorgen wel blijken, want als het maar een beetje droog is dan zullen de mannen snel weer gaan zingen. Gelukkig doen ze dat graag, waardoor ze gemakkelijk te vinden zijn.

Het bos is opvallend groen voor begin april. De meeste berken kleuren al frisgroen. De krentenboompjes zijn in feestelijke bloesem gehuld. Ik zou denken dat de mezen zich moeten gaan haasten om snel een nest te bouwen, maar daar lijkt het nog niet echt op. Er wordt wel gebouwd, en een enkel nest is al af. Wat heet: vandaag vond ik mijn eerste pimpel-ei. Het verbaast me ieder jaar weer dat die mezen hun eieren altijd mooi afdekken als ze nog aan het leggen zijn, maar dat ze dit bij het eerste ei lijken te vergeten. Dat ligt maar open en bloot, meer op dan in het nest. Zou het een functie hebben, of is het een kwestie van gewenning? Misschien laat een vrouw haar man zo wel zien dat ze echt begonnen is, en dus nu goed verzorgd moet worden. Ook de eerste boomklever is begonnen met eileg. Naast de zwarte mees is dat de vroegste van het stel. De afgelopen jaren zijn ze sterk afgenomen in onze nestkasten, dus maar hopen dat ze dit jaar het weer wat beter doen.