Dit is het moment dat de stroom vliegenvangers opdroogt. Er komt nauwelijks meer iets bij, en de vogels die er zijn, zijn of gepaard en nu aan het leggen, of het zijn mannen die het niet is gelukt om een vrouw te krijgen. Of beter gezegd: ze zijn helaas niet gekozen door een vrouw. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom het niet lukt, maar ik heb ieder jaar weer de indruk dat mannen die slecht voor één nestkast kunnen kiezen, een grotere kans hebben om ongepaard te blijven. Er zijn van die rusteloze types die soms bij wel drie of vier nestkasten zitten te zingen, en ik geloof dat hier geldt dat minder waarschijnlijk beter is dan meer. Daar is van alles op af te dingen, want het kan ook zijn dat mannen die niet snel een vrouw krijgen, meer nestkasten bezoeken juist omdat ze nog geen vrouw hebben.
Nu er nauwelijks meer nieuwe aanvoer is, verandert ook ons werk. We hoeven niet meer iedere dag alles af te lopen om nieuwe aankomst te scoren, maar kunnen nu de mannen gaan vangen die nog ongepaard zijn. Dat is bij bonte vliegenvangers bijzonder simpel. Wanneer je weet bij welke nestkast ze zingen (en wij weten dat voor allemaal!), dan kan je in zo’n nestkast een valletje plaatsen dat de deur sluit als ze naar binnen gaan. En gelukkig voor ons doen die mannen dat zeer regelmatig. Pas wanneer we de mannen in handen hebben weten we echt welk individu het is. We kunnen nu immers hun ring aflezen, en ongeringde vogels krijgen een nieuwe ring. Daarmee zijn ze voor ons vanaf nu ook echte individuen.
Het leuke van dat vangen is dat we dus allemaal individuele verhalen krijgen. Over waar en wanneer vogels geboren zijn, en waar ze de afgelopen jaren hebben gebroed. Volwassen vliegenvangers zijn behoorlijk plaatstrouw, maar ik ving de afgelopen twee dagen, twee verschillende mannen die duidelijk afwijken van deze regel. Beiden broedden ze in 2020 in plot Dwingeloo, maar beiden verkasten ze in 2021 naar plot Torenlaan, 11 kilometer verderop gelegen in het DrentsFriese Wold. Beiden broeden hier ook in 2022, en ze kwamen allebei weer terug naar het plot waar ze in 2020 begonnen. En ze zitten allebei niet ver van de plek waar ze in 2020 hebben gebroed. Dit zijn succesverhalen, want een vliegenvanger die vier jaar als volwassen vogel terugkeert is een uitzondering. Maar aan het succes lijkt voor beiden dit jaar een einde te zijn gekomen, want beiden is het nog niet gelukt om een vrouw te krijgen. De opmerkelijke gelijkenis in broedgeschiedenis van deze twee mannen is vast toeval, maar graag zou je geloven dat het goede vrienden zijn die graag bij elkaar in de buurt willen zitten.