Weer een heerlijke dag in het bos. Beetje jammer dat er zowel in het Lheebroekerzand als het Dwingerderzand (twee nestkastgebieden) sinds eergisteren geen enkele vrouw is bijgekomen. Op elk van deze plekken heb ik nu zeven vrouwen (met partner), en nog wel 14-16 ongepaarde mannen. Dus tweederde van deze mannen heeft nog geen vrouw. Ongehoord!

Gelukkig is het in mijn derde plot wat minder slecht gesteld. Ten eerste: ik vind vandaag zo waar twee vers aangekomen vrouwen. Het kan dus nog! En later vandaag hoor ik van Almut dat zijn afgelopen weken in Noord Marokko werd geconfronteerd met relatief veel en harde noordwestenwind. Dat zou dus kunnen verklaren waarom een deel van die vrouwen ze vertraagd is. En meer goed nieuws vandaag, want ook Richard heeft in twee dagen er al weer acht nieuwe vrouwen bij (daar steken die twee bij mij wat schril bij af, maar het is geen competitie). Toch heeft ook in dit plot nog minder dan de helft van de mannen een vrouw, wat ongekend slecht is. Maar er is dus weer hoop.

Gelukkig zijn er altijd andere krenten in de wat magere hoeveelheid pap. Zo vond ik vandaag een roodborstnest, verscholen in een pol pijpestrootje op de grond. Die nesten zijn vaak zo zeldzaam goed verstopt, dat ik elke keer weer blij ben als ik er eentje vind. En ook al weer twee zwartkopnestjes, die zo dun geweven zijn dat je er gemakkelijk doorheen kan kijken. Zwartkoppen houden erg van hulst als nestplaats, en met de oprukkende hulst doen zij het misschien elk jaar wel beter. Zo sprokkel ik ook gegevens bij elkaar over de broedbiologie van een deel van de andere soorten in het bos. En graag verzamel ik zo poepjes van de jongen, zodat we mooi naar hun dieet kunnen kijken. Poepjes als de echte krenten.