Ik heb al eens geschreven over de mooiste man van het bos. Hij heeft nog steeds geen vrouw, en zingt nog elke dag terwijl zijn buurmannen deels al jongen hebben. Hij houdt stug vol, en misschien komt er nog wel een vrouw. In het verleden hadden we wel eens dat vrouwen na een succesvol eerste broedsel nogmaals met een tweede broedsel begonnen. Dat deden ze dan eigenlijk altijd met een nog zingende ongepaarde man. Het duurt nu niet lang of de eerste jongen zullen uitvliegen, dus het is zaak voor deze man om nog even vol te houden. Hij weet ook hoe het is om jongen groot te brengen, want vorig jaar broedde hij hier wel succesvol.

Vandaag ving ik een man die nog veel sneuer is. Hij werd in 2018 geboren, en we vangen hem voor het eerst als ongepaarde man in 2020. Geen vrouw dat jaar. In 2021 zien we hem niet, en broedde hij dus zeker niet in een nestkast. In 2022 is hij weer present, en wederom zit hij een heel seizoen te zingen zonder dat een vrouw voor hem kiest. In 2023 lijkt hij eieren voor zijn geld te kiezen, en verhuist hij naar een gebied waar minder mannen ongepaard blijven. Het mag voor hem niet baten, want ook nu weer zit hij een heel voorjaar te zingen zonder een vrouw te krijgen. En dit jaar is hij er weer, en zowaar krijgt hij een vrouw: hoera! Maar helaas: het blijkt de vrouw die geen eieren kan leggen. Ik vang hem vandaag terwijl hij bij een nestkast zo’n 500 meter verderop van waar die vrouw maar op dat lege nest zat. Mogelijk zag ik vandaag ook die vrouw weer, terwijl ze het bij een andere man aan het proberen was. Kan me nauwelijks voorstellen dat ze nu wel eieren kan leggen, maar als dat zo is, dan vertel ik haar oorspronkelijke man dat maar niet. Ik hoop maar dat hij door een vrouw voor een tweede broedsel wordt verkozen. Gun het hem nog meer dan die allermooiste man van het bos.