Vanochtend zaten al die ongepaarde vliegenvangers nog steeds te zingen. Ik heb mannen die op 8 en 10 april aankwamen, en die zitten dus ondertussen rond de zes weken te zingen zonder ook maar een dagje over te slaan. Ze zouden er nu toch moedeloos van moeten worden, maar mijn advies: ga nog heel even door. De vroegste vliegenvangernesten vliegen de komende dagen uit, en er is een kans (hoewel een kleine) dat de vrouw van zo’n broedsel er nog zoveel zin in heeft dat ze een tweede broedsel begint met zo’n opgepaarde man. Of zou ze er niet echt zin in hebben, maar vindt ze het maar zielig voor die mannen die anders voor niets uit Afrika deze kant op zijn komen vliegen?

Voor mij is het werk nu echt een andere fase ingegaan. Ik ben naast het vangen van ouders nu ook met die camera’s in nestkasten in de weer. Vandaag was weer een goede dag, want beide paren waarvan ik graag dieetfoto’s wilde maken accepteerden mijn verstoring, en maakten dus mooie foto’s van wat ze aan hun jongen voerden. Maar wantrouw dit soort plaatjes, want zoals dat altijd gaat: het zijn de mooiere foto’s. Want zeker niet al die honderden foto’s die je zo maakt op een ochtend zijn mooi scherp. Die ouders hebben de neiging om snel die nestkast in te komen, waardoor een deel van de foto’s niet echt goed scherp zijn, of de vogel zijn of haar kop al zo ver naar beneden buigt dat je de prooien niet meer kan zien. Dat is altijd wat jammer, en het gevaar bij een analyse van dit soort materiaal is dat je grote prooien altijd gemakkelijker nog kunt herkennen dan de kleinere.

Dit nest is van de mooiste man van het bos: hij heeft een mooi zwart bovenkleed, en een enorme spierwitte vlek op zijn voorhoofd. Verder is hier op een foto te zien dat de vrouw ook grote hoeveelheden bladluizen kan voeren. Om die foto’s te analyseren is dit minder leuk, want hoeveel prooien zijn het, en hoe schat je hun grootte? Aan de andere kant: dit is één van de weinige manieren waarop we een redelijk beeld kunnen krijgen van hoeveel van welke prooi ze voeren. Ik moet er maar mee leren leven dat het niet altijd gemakkelijk is.