Het was weer een schitterende ochtend: er hing wat nevel, waardoor de tienduizenden hangmat-spinnewebbetjes in de hei als spiegels oplichten. Het is geen straf om vrijwel elke ochtend zo het bos in te gaan, zeker met dat fraaie weer dat we hebben. Maar het is wel droog, en ik weet niet of het komt door de droogte, maar van de eiken die vorig jaar zijn omgewaaid en wel uitliepen dit voorjaar, lijkt een deel het niet te halen. Hun vers uitgelopen blaadjes verdrogen nu, en ik vrees dat dit hun einde gaat betekenen. Hieronder is ook één van mijn favoriete eiken die uitkeek over een mooi veentje, en ieder jaar als één van de eerste eiken uitliep.

In het opengewaaide bos lijkt zich dit jaar een paar grauwe klauwieren te hebben gevestigd. Ik weet niet of dit hetzelfde paar is dat vorig jaar 200 meter verderop in een ander veentje broedde. Een prettige soort om erbij te hebben. En net als de afgelopen paar dagen, zat gewoon overdag een nachtzwaluw ergens zachtjes te ratelen.

Vandaag stond in het teken van het verzamelen van dieetdata van jonge vogels. Dat kan je op allerlei manieren doen, en één daarvan is relatief simpel voor vogels die in nestkasten broeden: je zet een soort cameraval in de nestkast, en iedere keer wanneer een ouder komt voeren wordt er een foto gemaakt. Het is iets ingewikkelder om dit voor elkaar te krijgen, want de vliegenvangers moeten die installatie wel accepteren. Het voelt altijd als een soort psychologisch experiment, waarbij je heel subtiel steeds iets kleins kan veranderen zodat de vogels het accepteren. Hoewel, vandaag ging ik wat ruiger te werk, en ook dat accepteerden ze zonder pardon.

Op de foto’s is mooi te zien dat de vliegenvangers nu nog een heel scala aan verschillende soorten rupsen voeren. Maar het zijn niet alleen rupsen, maar ook spinnen, dazen, wantsen en rozenkevers. Door ieder jaar systematisch dit soort foto’s te verzamelen hebben we een mooi beeld waar dat dieet uit bestaat, hoe dat verschilt tussen vroege en late nesten, en dat ook jaren grote verschillen vertonen. Benieuwd wat dit jaar verder gaat brengen.

Je kunt ook met de poep van jongen een goede schatting maken van wat het jong heeft gegeten. In die poep zit nog goed DNA van de insecten die zijn gevoerd, en als je dat DNA op de juiste manier “afleest” (als een soort barcode) dan krijg je ook een beeld van het dieet. Dat is vooral gemakkelijk voor soorten waar je niet zo maar even een camera bij het nest kunt plaatsen. Daarom ging ik vandaag de nesten af van een roodborst, een zwartkop en een fitis. Wanneer je die jongen uit het nest haalt willen ze vaak wel even poepen. Bij roodborst en zwartkop ging dat goed, maar toen ik bij de fitis kwam, bleek een roofdier me voor te zijn geweest. Dat mooi verstopte nestje was onder de pol pijpestrootje uitgetrokken, en het enige wat herinnerde aan deze fitisfamilie waren de veertjes waarmee ze het nest hadden aangekleed. Jammer, maar zo gaat dat.