Wetenschap is groots en meeslepend met ontdekkingen als de oerknal en evolutie, of de ontwikkeling van medicijnen, computers en raketten. Achteraf lijkt dat vaak zo, maar het proces dat tot grootse ontdekkingen leidt kan soms behoorlijk saai zijn. En heel veel wetenschappers dragen slechts indirect of helemaal niet bij aan die grootse ontdekkingen, maar zijn bezig met minder grote vragen, vullen details in die na de grote ontdekkingen komen, of zijn een doodlopend pad ingeslagen zonder dat ze dat door hebben.

Ik zal zeker niet claimen dat mijn wetenschap tot de echt grote ontdekkingen in de wereld van de wetenschap zal gaan leiden, maar geloof wel dat het echt belangrijk is dat we goed begrijpen wat de gevolgen van klimaatverandering zijn voor de natuur. Echt saai kan je mijn werk van het moment niet noemen, want ik ben lekker buiten, waar altijd wel iets moois te zien is. Vergelijk dat eens met al die wetenschappers die dagelijks in een laboratorium staan, of de hele dag maar naar een computerscherm zitten te kijken.

Toch bekroop mij vanochtend toch het gevoel dat ik het een saaie ochtend vond. Ik weet nu donders goed waar al die bonte vliegenvangermannen zitten te zingen, en in welke nestkasten er nesten zijn waar nu eieren worden gelegd. Het is heel overzichtelijk, want al een week lijkt het verder stil te staan. Mijn ronde van vanochtend leverde daarom bijna niets nieuws op. Misschien is saai niet helemaal de juiste gemoedstoestand. Het is eerder een zekere onrust omdat ik me bijna ga afvragen of dit alles is wat er gaat komen dit voorjaar. Om heel eerlijk te zijn geloof ik dat niet, want dat zou zo’n schrikbarende afname zijn dat er ergens tijdens de trek een grote ramp is gebeurd die vooral de trekkende vrouwen heeft getroffen. Vanuit wetenschappelijk oogpunt misschien heel interessant als we kunnen achterhalen wat dat is, maar voor ons onderzoek (en de vliegenvangers) zou het geen fijne boodschap zijn. Het is zo’n stomme als-vraag, want uiteindelijk kan morgen alles weer anders zijn. Met het mooiere weer komen mogelijk ook de vrouwen (net als de gierzwaluwen en wielewalen die er nog steeds niet zijn). Aan het gedrag van de mannen vandaag leek wel alsof zij er weer meer in geloofden: opeens zaten ze weer dichterbij de nestkasten te zingen, en soms zelfs op het dak of in de nestopening. Het is vast een teken dat er vrouwen rondzwerven op zoek naar een geschikte man. Er zijn er nog veel voor het uitzoeken. Nu maar hopen dat mijn tikje misnoegen van vandaag morgen of overmorgen verdwijnt met het verschijnen van een nieuwe aankomstgolf vrouwen.