Vandaag lekker zonnig, en de vliegenvangers werkten bewonderenswaardig mee. Mannen zaten in ieder geval heerlijk te zingen, en op zo’n manier heb je als waarnemer weer het gevoel dat je het toch onder controle hebt. Alle mannen waarvan je weet dat ze er moeten zijn, die zie je gewoon. Grappig dat ik even dacht een nieuwe man te vinden op een plek waar tot nu toe niemand zat te zingen. Hij bleek een paarse ring te hebben, en ook alle kenmerken van een man die eergisteren nog 300 meter verderop zat te zingen. Later op de dag vond ik hem op z’n oorspronkelijke plek terug. Een uitstapje, om eens te kijken of daar wat meer ruimte was? Je vraagt je af hoe vaak vliegenvangers dit soort excursies maken, want als ze het maar even doen dan is de kans niet zo groot dat wij dat ook waarnemen.
Er zijn ook van die vreemde gevallen van mannen die je even ziet en dan opeens weer (lijken te) verdwijnen. Dan breekt het ons op dat we geen unieke kleurringcombinaties gebruiken, want je weet nooit zeker wat je dan hebt gezien. Je krijgt dan van die onbevredigende waarnemingen, zoals de man rechts blauw. Ik zag de man met deze combinatie op 12 april, en daarna was hij er niet meer. Gisteren zag ik weer een man met rechts een blauwe ring. In beide gevallen was het een vrij bruine man, zonder kopvlekje. Vandaag vond ik hem weer niet terug. Is dat een zwerver, die op de één of andere manier niet tot broeden kan (of wil) komen? We weten dat er ieder jaar veel vliegenvangermannen zijn die een broedseizoen overslaan. Of beter gezegd: niet bij ons in de nestkasten broeden, want ze kunnen best ergens anders broeden. Het is zo’n fenomeen dat ik maar slecht begrijp.
De eerste fluiter liet zich vandaag even horen: eerst het mooie heldere tsjuu-tsjuu roepje, waarna hij tweemaal een triller liet rollen. Verder is het nog wat spaarzaam aan zomergasten. Enkele gekraagde roodstaarten nog maar. Idem voor zwartkop. Fitis en boompieper zijn wel goed terug. Nog geen koekoek of wielewaal. En nog nauwelijks vliegenvangervrouwen. De laatste vijf dagen stond er over Frankrijk een stevige noordelijke stroming, waar het vast niet fijn tegenin vliegen was. Hier ook kouder dan gewoon. Je ziet het terug in de pimpels die wel aan het leggen zijn: die slaan soms een dag over met leggen. Mijn enige glanskop in een nestkast heeft nu al twee dagen twee eitjes. Is dat ook zo’n legpauze door het kou, of hebben ze het al weer opgegeven in de strijd met de bonte vlieg die gisteren bij deze nestkast zat te zingen? Ik hoop maar van niet, maar ik vrees het wel. De komende dagen gaan we het zien.
De windpatronen van 16 april, de wind is noordelijk boven een groot deel van het Middellandse-Zeegebied en Frankrijk, geen pretje om naar je broedgebied te vliegen. Bron:https://earth.nullschool.net/
Christiaan